
Tarihçe (tespit edilen en eski Türkçe kaynak ve diğer örnekler)
Eski Türkçe: buŋ "sıkıntı" [ Orhun Yazıtları, 735]
ilte buŋ yok [devlette sıkıntı yok] Eski Türkçe: muŋamak [ Uygurca metinler, 1000 yılından önce]
muŋan [akılsız, geveze], muŋadmas [bunalmaz], muŋkardı [bunalttı, sıkıntıya soktu], muŋuktı [bunaldı, sıkıntıya girdi] Türkiye Türkçesi: [ Meninski, Thesaurus, 1680]
bunamiş: fertūt [çok yaşlı]
Köken
Eski Türkçe muŋa- "hastalanmak, sıkıntı çekmek" fiili ile eş kökenlidir. Eski Türkçe fiil Eski Türkçe buŋ veya muŋ "hastalık, sıkıntı, aptallık" sözcüğünden Eski Türkçe +(g)A- ekiyle türetilmiştir.
Ek açıklama
Türkiye Türkçesi bunal- edilgen biçimi özgün anlamını korurken, buna- fiili özel anlam kazanmıştır. Önseste b/m dönüşümü için karş. ben1.
Benzer sözcükler
bunak, bunama
Bu maddeye gönderenler
bön, bunal-
datadeveb yazdı:
Bu bölümü gezen üyeler: Hiç bir üye yok ve 2 konuk